Chapter twenty

Ciemny korytarz. Nikogo w nim nie było oprócz mnie. Nagle na końcu zobaczyłam biały płomyczek. Zaczęłam iść w tamtym kierunku, chociaż w głowie ciągle odtwarzał mi się obraz mojego starszego kuzyna, kiedy bawiliśmy w jakąś wymyśloną grę po ciemku. Zawsze powtarzał, żebym nie szła w stronę światła. Chciałam się do tej zasady teraz zastosować, ale nie mogłam. Czułam, że się w tym korytarzu duszę. Że już dłużej nie wytrzymam...
Oślepił mnie blask szpitalnych lamp. Zaraz, szpitalnych?
Boże, mieliśmy wypadek... Co z Harry'm!? Poderwałam się z łóżka odczepiając od siebie wszystkie rurki i tym podobne. Wszystkie zaczęły piszczeć jak szalone, aż do sali wbiegła szczupła brunetka.
- Proszę się uspokoić! Panno Elisabeth, proszę wracać do łóżka! - pielęgniarka próbowała mnie opanować. Bezskutecznie. Za każdym razem ją odpychałam i pędziłam w stronę drzwi podczas gdy te cholerne urządzenia pikały niczym opętane.  Do sali weszła moja zdezorientowana mama.
- Co ty tu robisz? Przecież jesteśmy we Włoszech. Co z Harry'm? Jak on się czuje? - zasypałam ją pytaniami.
- Przykro mi... - odpowiedziała i mocno mnie przytuliła. Że co!? Jak to jej przykro? Co mu się stało!?
- Mamo do cholery, co się tu dzieje!? Muszę do niego iść, rozumiesz!? - zaczęłam na nią krzyczeć.
Pielęgniarka spojrzała na mnie ze współczuciem i kiwnęła głową w stronę drzwi:
- Sala numer 53.
Czym prędzej udałam się na korytarz i biegłam przez niego, przelatując wzrokiem numerki na tabliczkach. 51, 52, 53, 54... Zaraz, wróć! 53! Wzięłam głęboki oddech i nacisnęłam na klamkę. Na łóżku szptalnym, owinięty białą pościelą leżał Harry. Mój chłopak...
- Styles! Idioto, nic ci nie jest! Boże nawet nie wiesz, jak się o ciebie martwiłam! Kocham cię... - dopiero po wypowiedzeniu tych słów poczułam, że naprawdę rozumiem ich sens. Wiele razy mówiłam to Josh'owi, ale... Nigdy nie czułam prz tym czegoś takiego jak teraz. Nawet nie umiem tego opisać...
- Przepraszam cię, ale... Hm... Naprawdę głupio się z tym czuję... Jak... jak masz na imię? - Boże, on nawet może już mówić! Zaraz, co!? Jak mam na imię!?
- Harry, proszę cię, nie wygłupiaj się... - zaśmiałam się nerwowo. - To ja, Liz. No, przecież... Do cholery, nie możesz mnie nie pamiętać! - prawie zaczęłam krzyczeć.
- Naprawdę mi przykro... Powiedz mi coś o sobie, może sobie przypomnę - uśmiechnął się niepewnie.
- Nie przypomnisz sobie. To wszystko nie ma sensu! Przybiegam do ciebie, zrywam z siebie te wszystkie migające rurki! A ty co!? Nie wiesz kim jestem! To ma być jakiś pieprzony teatrzyk!?
- Poczekaj, przecież... - zawołał za mną, ale już go nie słyszałam. Wybiegłam z sali. To się nie dzieje naprawdę. To musi być jakiś durny koszmar. Cholera, przecież wszystko się tak układało! Z tego wszystkiego wpadłam na korytarzu na jakiegoś chłopaka.
- Przepraszam.
- Nic się nie stało.Hej, to ty Liz? - W blondynie rozpoznałam Niall'a.
- Hm... Cześć...
- Coś się stało?
- Nie, cholera, nic się nie stało! Oprócz tego, że mój własny chłopak mnie nie poznaje, nie pamięta, to wszystko jest w porządku!
- Hej, spokojnie! To, że jesteś wkurzona nie znaczy, że musisz się na mnie wyżywać, tak?
- Przepraszam cię, masz rację... Po prostu jestem już tym zmęczona.
- Najpierw wrócisz do sali, żeby cię przepadali - powiedział, a ja przewróciłam oczami. - A potem zabiorę cię ewentualnie na jakieś ciastko i pogadamy, dobrze? - uśmiechnął się ciepło.
Skinęłam głową i ruszyliśmy w stronę gabinetu lekarza.

_________________________________________________________________________________
Jest! :D Jakiś beznadziejny wyszedł :c
Przepraszam, że według Was jest krótki ;p I za to, że takie zamieszanie z numerami rozdziałów ;p
Dziękuję za tyle wyświetleń, komentarzy i w ogóle jesteście szaleni! :D
Co do pytania: nie mam pojęcia ile będzie rozdziałów, nic nie mam zaplanowane oprócz epilogu xd Wszystko co jest po drodze wymyśla się w praniu xd
Poproszę o min. 9 komentarzy na następny rozdział! :D
Bo widzę, że Wam tak dobrze idzie ;p

Chciałam o coś jeszcze prosić:
Wchodźcie na tego bloga, komentujcie, czytajcie, bo moja kochana się załamie normalnie! :D I nie zrażajcie się ilością rozdziałów ;p
A ja potrzebuję jej nowych rozdziałów :D


Pozdrówka misie :*